فارغ از اینکه در مناظره اسکایپی، کشدار و خالی از فایده مدیران ۲ باشگاه استقلال و فولاد چه‌کسی بیشتر حق داشت، این سمت و سوی برنامه «فوتبال برتر» است که جلب توجه می‌کند.
صبح‌شد: فارغ از اینکه در مناظره اسکایپی، کشدار و خالی از فایده مدیران ۲ باشگاه استقلال و فولاد چه‌کسی بیشتر حق داشت، این سمت و سوی برنامه «فوتبال برتر» است که جلب توجه می‌کند. یک برنامه دیگر با دعوا، جدل و روبه‌روی هم قرار‌دادن آدم‌ها گذشت؛ درست عین برنامه هفته قبل که مدیران استقلال به جان هم افتادند و یک رسوایی بزرگ درست کردند. همه این اتفاقات دارد در شوی شبانه‌ای رخ می‌دهد که ادعایش پرداختن به متن و فرار از حاشیه بود.
برگردید به عقب و یکی از چندین طعنه محمدحسین میثاقی به عادل فردوسی‌پور را مرور کنید. استاد یک‌بار قبل از پخش یک آیتم آموزشی در مورد فوتبال به روایت مجید جلالی، زل زد به دوربین و گفت: «سال‌ها ذائقه ما را به حاشیه عادت دادند و هر بار قرار شد در مورد مسائل فنی و ساختاری صحبت کنیم، آن را موکول کردند به یک برنامه مفصل و جداگانه که البته هیچ‌وقت هم نوبتش نرسید. ما در فوتبال برتر تصمیم گرفته‌ایم به مسائل جدی‌تر و عمیق‌تر بپردازیم.»
خب، بس است دیگر؛ واقعا سیراب شدیم از این همه متن، از این همه عمق. پلی‌کردن فایل صوتی و پنهانی مدیران استقلال علیه هم، پیامک داغ استراماچونی روی آنتن، بد و بیراه گفتن‌های مدیران ۲ باشگاه علیه هم و... این همه بحث ساختاری و فنی واقعا از سطح توقع مردم بالاتر است. کمی فرصت تنفس بدهید رفقا! صد‌البته ما مشکلی با این داستان‌ها نداریم. هیچ‌وقت هم نداشتیم. بالاخره این حواشی هست و همه جای دنیا هم به آن‌ها پرداخته می‌شود. از قضا روند فردوسی‌پور هم در رسیدگی به کم‌وکاستی‌ها و هزینه‌دار‌کردن رفتار‌ها و گفتار‌ها درست بود. جایی هم اگر عادل و ۹۰ زمین خوردند، مربوط به امثال آن آیتم‌های شوخی و خنده سطحی بود که عمدتا اجرایش را خود میثاقی بر عهده داشت.
در عین حال، چشم آن‌هایی روشن که با پز علم‌گرایی وارد میدان شدند، اما تئوریسین معروف را با عینک ته‌استکانی‌اش خیلی زود گذاشتند لب طاقچه و هاشم بیک‌زاده را فرستادند به میدان که با این و آن جوک تعریف کند. به بخش‌های وایرال‌شده از فوتبال برتر در این یک‌سال و خرده‌ای نگاه کنید و ۲ خط مطلب به‌درد‌بخور در آن‌ها نشان‌مان بدهید. گشتیم نبود، نگردید نیست. خدا را شکر عادل رفت و فوتبال ایران عمق پیدا کرد. خدا را شکر دیگر کسی به کسی بدوبیراه نمی‌گوید. خدا را شکر همه دارند حرمت هم را نگه می‌دارند!
