«محمد حسننژاد» صد و چهل و دومین محیط بان کشور است که جانش را از دست می دهد، به این دلیل که قوانین حمایتی از محیط بانان نتوانسته پشتوانه خوبی برای آن ها باشد.
صبحشد: روز گذشته بود که فرمانده یگان حفاظت سازمان محیط زیست از جان باختن یک محیطبان اداره کل محیط زیست هرمزگان خبر داد؛ به گفته سرهنگ جمشید محبتخانی، محیط بان محمد حسننژاد حوالی بندر لنگه استان هرمزگان در درگیری با شکارچیان غیر مجاز به ضرب گلوله مستقیم به شهادت رسیده است.
چاره چیست؟
محمد درویش، فعال محیط زیست و مدیر کل پیشین دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در واکنش به شهادت رسیدن این محیطبان در یادداشتی که در یکی از روزنامه ها منتشر شده نوشته:«متاسفانه ما از جمله کشورهایی هستیم که بالاترین میزان تلفات را در حوزه محیط بانی داریم و طی همین دو سال اخیر، محمد حسن نژاد یازدهمین محیط بانی است که او را از دست داده ایم. سازمان محیط زیست از سال ۱۳۵۰ تاسیس شده و در طول این نیم قرن حدود ۱۵۰ نفر در راه دفاع از طبیعت جانشان را از دست داده اند.
عجیب آن که در هیچ مقطعی به اندازه دو سال اخیر تلفات نداشته ایم، اما تاسف بارتر این که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به تازگی گفته است در دو سال گذشته تلفاتی نداشته ایم. این نشان میدهد فردی که بر این حوزه نظارت میکند، کمترین اشرافی به حوزه مسئولیتش ندارد و حتی یک پیام تسلیت هم صادر نمیکند. چرا باید این تعداد محیط بان را از دست بدهیم؟ ما نتوانستیم کاری کنیم که جامعه محلی را با خودمان همراه سازیم.
در آموزش و پرورش نتوانستیم نسلی را پرورش دهیم که بداند محیط بان حافظ کیفیت زندگی آنها و درکنار آن هاست. فقط سعی شده با منطق اسلحه و چکمه و افزایش جریمه برای متخلفان، کار را پیش ببریم، اما اینها نه تنها مشکل را حل نکرده بلکه بدتر هم کرده است. طی این سالها علاوه بر محیط بانان، ۵۰۰ نفر از قاچاقچیان و شکارچیان هم کشته یا اعدام شده اند، این یعنی حوزه محیط بانی یک جنگ تمام عیار است و باید برای آن چاره اندیشی کرد.
چاره اساسی، استفاده از دوربینهای هوایی و سنجندههای از راه دور است نه افزایش تعداد محیط بانان و تامین گلوله و جلیقه ضد گلوله. اگر میخواهیم این اتفاقات تکرار نشود، باید طرحی نو در اندازیم.»