آیا ما مردم ایران جزء غمگینترین مردمان جهان هستیم؟ آمار و نظرسنجیهایی که از سال ۲۰۱۴ تاکنون هرساله از سوی گالوپ منتشر میشود که چنین نشان میدهد. ایران همواره جزء ۱۰ کشور غمگین جهان است.
صبحشد: آیا ما مردم ایران جزء غمگینترین مردمان جهان هستیم؟ آمار و نظرسنجیهایی که از سال ۲۰۱۴ تاکنون هرساله از سوی گالوپ منتشر میشود که چنین نشان میدهد. ایران همواره جزء ۱۰ کشور غمگین جهان است.
در آخرین فهرست عراق که با ۵۱ درصد در رده اول ایستاده، رواندا با ۴۹ درصد، افغانستان، چاد، لبنان و سیرالئون با ۴۸ درصد، غنا با ۴۷ درصد و تونس، ایران و توگو نیز با ۴۵ درصد در ردههای بعدی قرار گرفتهاند. در سال ۹۳، ایران بعد از کشور عراق غمگینترین کشور جهان معرفی شد.
در فوربس که سپتامبر ۲۰۱۳ منتشر شد، عراق، صربستان، بوسنی و هرزگوین، بنگلادش، لائوس، مجارستان، هند، موریتانی، فلسطین، جیبوتی و ایران به ترتیب در جایگاههای اول تا یازدهم غمگینها قرار دارند.
بههرحال در آخرین تحلیل دادهای که درباره میزان شادی و اندوه و احساسات مردم منتشر شده است، جون کلیفتون، مدیر مؤسسه گالوپ چنین نوشته است: «فرض کنید تمام رهبران گروه ۲۰ در یک اتاق جمع باشند؛ از صدراعظم آلمان تا پادشاه عربستان. سؤال این است «کدام معیار یا شاخص نشان میدهد کشور شما در مسیر درستی قرار دارد؟»، فکر میکنید جواب این سؤال چه باشد؟ قیمت سهام، تولید خالص ملی، قیمت نفت، بیکاری، نرخ فقر، ضریب GINI؟
شاید رهبران اصلا به شاخص اقتصادی اشاره نکنند. شاید آنها درباره آمار جرائم، از جمله تعداد افراد دستگیرشده یا کاهش میزان جرائم گزارششده صحبت کنند. شاید رهبران کشورهای دموکراسیخواه از میزان آزادی در کشورشان مثال بیاورند. اما احتمالا حتی یک رهبر جهان نمیپرسد «زندگی مردم چگونه پیش میرود؟». در بهترین حالت، ممکن است عدهای بگویند ما به وضعیت مردم اهمیت میدهیم، اما چگونه میتوان آن را اندازهگیری کرد؟
گزارش احساسات جهانی ۲۰۲۰ با ارائه سنجشی از نحوه زندگی مردم تلاش میکند تا این خلأ را پر کند. این گزارش سعی دارد ارزیابی کند که آیا مردم از زندگی لذت میبرند و چیزهای جدید و جالب یاد میگیرند. این روش سعی در سنجش این دارد که آیا افراد احساس آرامش میکنند یا دچار استرس شدید، غم، نگرانی یا درد جسمی هستند. بهطور خلاصه، این نظرسنجی تلاشی است برای اندازهگیری همه چیزهایی که باعث ارزش زندگی میشود. درواقع همه آن چیزی که به آن بیتوجهی میشود؛ یعنی تعیین کمیت احساس بشر.
معیارها و نتایج اعداد معمولی نیستند و شاید اکثر رهبران جهانی به آنها عادت کردهاند، اما ممکن است آنها را ترغیب کند تا در معیارهای خود تجدیدنظر کنند. این گزارش جهانی نشان از یک عنصر اساسی بشری دارد یعنی «احساسات». در سراسر جهان، «احساس مردم» نیروی قدرتمندی است. احساسات میتواند حالوهوای روزمره را زیرورو کند یا اینکه حتی سرنوشت یک کشور و ملت را تغییر دهد.
این گزارش چندیپیش منتشر شده است و در متن ۵۰صفحهای آن نشان میدهد که مردم از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۹ و پیش از همهگیری کووید ۱۹ چگونه زندگی میکردند و مردم جهان در اوج بحران و در قرنطینه چه احساساتی را تجربه کردهاند.
در این گزارش دو شاخص توسط تحلیلگران گالوپ مدنظر قرار گرفته است؛ یعنی تجربه مثبت و تجربه منفی. این دو شاخص، تصویری منحصربهفرد از کره زمین ارائه میدهند.
روند کلی این تصویر ثابت باقی مانده، اما در مجموع تجارب منفی رو به افزایش است.
هر کشور و هر منطقهای داستان خاص خود را دارد. برخی از مردم کشورها گزارش میدهند که همچنان از رفاه شدید برخوردار هستند، درحالیکه برخی دیگر آشفتگی عاطفی زیادی را تجربه میکنند؛ مانند لبنانیها، که غم، عصبانیت و استرس آنها به میزان قابلتوجهی افزایش یافته است. درحالیکه وضعیت احساسی جهان پس از کووید ۱۹ توجه خاص خود را میطلبد، سال ۲۰۱۹ یک معیار مهم برای تحلیل «چگونگی اوضاع» پیش از بحران است.
درصد بالایی از مردم آمریکای لاتین احساسات مثبت را گزارش میدهند. یعنی کشورهای پاناما، گواتمالا و السالوادور و چین بالاتر از دانمارک هستند. افغانها مثل قبل در پایینترین حد اندوه قرار دارند و جنگ و سختیها نشان میدهد چطور زندگی آنها تحت تأثیر قرار گرفته است، اما این مردم لبنان هستند که نگرانی و اندوهشان ۲۵ درصد افزایش یافته است. ۸۶ درصد مردم روی کره زمین دوست دارند با آنها با احترام رفتار شود. اما این مردم آمریکا هستند که اندوهشان نسبت به سال قبل کاهش یافته است و بیشتر احساس شادی و نشاط داشتهاند و در نهایت فقط ۲۷ درصد آنها گزارش کردهاند که روز گذشته غم و اندوه زیادی را تجربه کردهاند.
این نظرسنجی برمبنای اظهارات رودررو یا تلفنی هزار نفر بزرگسال بالای ۱۵ سال است. در ۱۴۵ کشور آنها درباره تجربیات مثبت خود نظر دادند و در ۱۴۴ کشور درباره احساسات منفی و درصد خطای آن میتواند ۲.۵ درصد باشد.