صبح شد | خبر بدون خط قرمز 23 بهمن 1399 ساعت 19:32 https://www.sobhshod.ir/note/2425/درباره-آقای-جون-دل-چرا-برقرار-نیستی-عزیز -------------------------------------------------- عنوان : درباره آقای جون دل/ چرا برقرار نیستی عزیز؟ -------------------------------------------------- متن : صبح شد: این مطلب درباره سهیل سنگرزاده بزرگوار نیست، درباره جامعه ماست ، آن بخشی که وقتی میبینند حال یکی خوب است، حالشان بد میشود و همه سعیشان را میکنند که اون فرد را تحقیر و ناارزنده کنند. ۲-وقتی این مرد صحبت میکند، توجهت به چه چیزی جلب میشود؟ هیکل تنومندش ؟ گردنبند و لباس بامشادی اش؟ ریش و موی خاصش؟ یا کلامش؟ لبخندش؟ نگاه مهربانش؟ تله بی اعتمادیت فعال میشود و میخواهی اثبات کنی که این آدم هم یک دکاندار جدید است؟ یا فکر میکنی چه جالب که یک آدم ورزشکار حرفهای خوب انگیزشی میزند؟    ۳- اگر مریض و ورشکسته و تنها در یک روستای دورافتاده بود و حرف انگیزشی میزد ، حتل شما خراب نمیشد؟ اونوقت انگیزه زندگی بهتر میگرفتید؟ اگر بدنسازی امریکاییو سیاه پوست بود یا خواننده ای مثل pitbull بود که از اعتماد به نفس صحبت میکرد چقدر فکرهای منفی درباره اش به ذهنت میرسید ؟ چون هموطنه حال بعضیها خراب میشود؟    این بخل و حسادت از کجاست؟ بفهمی کسی در همین وضعیت بدون دزدی و اختلاس و‌رانت و بابای سفیر و نماینده و ...داره رشدکی میکنه، حالت خراب میشه؟ شما از وضعت ناراحتی باید بقیه را بچزونی؟ بهتر میشه اوضاعمون؟ والله که کسی در این عالم جای کسی را تنگ نکرده، در این عالم فراوانی حاکمه    وقتی توهینهای بعضی از مردم را میبینم میفهمم چقدر بخل و بدبینی در جامعه ایران قل قل میزنه، انگار همه شون میخواهند اثبات کنند این آدم کلاهبرداره، دزده... که خیالشون راحت بشه هیچ کسی نمیتونه مثبت باشه و رشد کنه و زندگی خوب داشته باشه، اما واقعیت اینست که حتی اگر این آدم هم نبود، کلی آدم درست و حسابی هست که داره خوب زندگی میکنه و خودساخته است.  علیرضا شیری روانشناس انتهای پیام/