صبحشد: بحران کووید ضمن تمام چالشهایی که در تمام دنیا ایجاد کرد در هر مرحله یک آزمون مدنی بزرگ در برابر جوامع مختلف بود و آخرین این چالشها آزمون ترتیبات تزریق واکسن کووید است.
البته این آزمون آخر درکشور ما هنوز به طور کامل از خود رونمایی نکرده است چراکه با تاخیری چشمگیر تازه اولین گامها را در واکسیناسیو ن عمومی برمیداریم.
بنابراین گامهای آغازین تاثیری شگرف در به انجام رسیدن یا به ثریا رفتن راهی که آغاز شده، خواهد گذاشت و نه تنها کووید بلکه جامعه مدنی درکشور ما از این روند تاثیر گرفته و بر سیر آن تاثیرگذار خواهد بود.
در این زمینه جامعه پزشکی یک بار دیگر مسوولیت اخلاقی سنگینی بر عهده دارد چراکه هم مسوول این روند ایمنسازی است و هم بنابر یک قاعده قدیمی بینالمللی خود در اولین اولویت تزریق واکسن قرار دارد هم از این روست که وظیفه مهندسی اخلاقیات مناسب برای این پروسه هم برعهده او قرار میگیرد.
رفتارهای او الگوی برخورد سایر اقشار در تزریق واکسن خواهد بود. در همین چند روزه آغازین به نظر میرسد، ترتیبات این روند دچار اشکالات جدی است. گویا نظارت سختگیرانه بر این اولویتها اعمال نمیشود و فرمولی برای برخورد با تخطی از دستورالعملهای صادره وجود ندارد. هنوز واکسیناسیون کادر درمان در بسیاری از مناطق شروع هم نشده.
هنوز بخشهای مختلف جامعه وجامعه پزشکی فلسفه اولویت واکسیناسیون جامعه پزشکی را درنیافتهاند و آن را نوعی امتیاز اجتماعی تلقی میکنند نه اقدامی درجهت سلامت عمومی وگرنه با همین تعداد بسیار اندک واکسن هم باید تاکنون واکسیناسیون پرخطرترین مشاغل پزشکی به پایان میرسید.
درحالی که در برخی کشورها اتهام جابهجایی مختصر در اولویتها منجر به استعفای مقامات بالا در حد وزیر شده، شاهد بودیم در برخی بیمارستانها به طور رسمی واکسیناسیون از مدیر عامل ورییس بیمارستان شروع شد و مساله اولویت تزریق با این توجیه که وقتی واکسن آمد با سرعت باید تزریق شود.
گویا نمیتوان روز آمدن واکسن را از پیش دانست و نمیتوان تمام پرسنل یک بیمارستان را براساس اولویت لیست کرد و کسانی که مایل به تزریق هستند را یک روز زودتر معلوم کرد!
در همه کشورها اولویت جامعه پزشکی به معنای عدم وجود اولویت در خود این جامعه نیست. در بسیاری از کشورها در خود کادر درمان هم نه تنها براساس نوع کار و سن اولویتهای متفاوتی وجود دارد بلکه حتی واکسن مورد استفاده هم برای کسانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند از نوع مرغوبتری است.
این مساله در ماههای پیش رو و با اطلاعات بیشتری که از عوارض و میزان تاثیر واکسنهای مختلف به دست خواهد آمد، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد. جامعه پزشکی تنها براساس قواعد بینالمللی و ایفای وظیفهاش در خدمترسانی (ونه سلامت خود) این اولویت را پذیرفته است.
همین قواعد حکم میکند که تکتک افراد جامعه و جامعه پزشکی به جای تعجیل در واکسن، اولویت را به همکاران دیگر که بیشتر در معرض خطر هستند یا آسیبپذیری بیشتری دارند بدهند و تنها پس از اطمینان از طی چنین مراحلی واکسیناسیون خود را بپذیرند. این یک چالش فرهنگی و اخلاقی است، اما تنها به رعایت اخلاقیات در میان افراد نمیتوان اتکا کرد و نیازمند نظارت جدی است.
اخباری مثل استعفای یک وزیر برای یک جابهجایی ساده در اولویتها هم بیشتر از جنبه تبلیغی آن و هشدار به افراد و کمک به ساخت اخلاقیات مناسب این موضوع صورت میگیرد. رفتار و اخلاقیاتی که در آینده نزدیک یکی از مهمترین مسائل جامعه چند ده میلیونیای خواهد بود که باید با صبر و حوصله منتظر واکسن بمانند و به سیستم ناظر اعتماد پیدا کنند.
انتهای پیام/
البته این آزمون آخر درکشور ما هنوز به طور کامل از خود رونمایی نکرده است چراکه با تاخیری چشمگیر تازه اولین گامها را در واکسیناسیو ن عمومی برمیداریم.
بنابراین گامهای آغازین تاثیری شگرف در به انجام رسیدن یا به ثریا رفتن راهی که آغاز شده، خواهد گذاشت و نه تنها کووید بلکه جامعه مدنی درکشور ما از این روند تاثیر گرفته و بر سیر آن تاثیرگذار خواهد بود.
در این زمینه جامعه پزشکی یک بار دیگر مسوولیت اخلاقی سنگینی بر عهده دارد چراکه هم مسوول این روند ایمنسازی است و هم بنابر یک قاعده قدیمی بینالمللی خود در اولین اولویت تزریق واکسن قرار دارد هم از این روست که وظیفه مهندسی اخلاقیات مناسب برای این پروسه هم برعهده او قرار میگیرد.
رفتارهای او الگوی برخورد سایر اقشار در تزریق واکسن خواهد بود. در همین چند روزه آغازین به نظر میرسد، ترتیبات این روند دچار اشکالات جدی است. گویا نظارت سختگیرانه بر این اولویتها اعمال نمیشود و فرمولی برای برخورد با تخطی از دستورالعملهای صادره وجود ندارد. هنوز واکسیناسیون کادر درمان در بسیاری از مناطق شروع هم نشده.
هنوز بخشهای مختلف جامعه وجامعه پزشکی فلسفه اولویت واکسیناسیون جامعه پزشکی را درنیافتهاند و آن را نوعی امتیاز اجتماعی تلقی میکنند نه اقدامی درجهت سلامت عمومی وگرنه با همین تعداد بسیار اندک واکسن هم باید تاکنون واکسیناسیون پرخطرترین مشاغل پزشکی به پایان میرسید.
درحالی که در برخی کشورها اتهام جابهجایی مختصر در اولویتها منجر به استعفای مقامات بالا در حد وزیر شده، شاهد بودیم در برخی بیمارستانها به طور رسمی واکسیناسیون از مدیر عامل ورییس بیمارستان شروع شد و مساله اولویت تزریق با این توجیه که وقتی واکسن آمد با سرعت باید تزریق شود.
گویا نمیتوان روز آمدن واکسن را از پیش دانست و نمیتوان تمام پرسنل یک بیمارستان را براساس اولویت لیست کرد و کسانی که مایل به تزریق هستند را یک روز زودتر معلوم کرد!
در همه کشورها اولویت جامعه پزشکی به معنای عدم وجود اولویت در خود این جامعه نیست. در بسیاری از کشورها در خود کادر درمان هم نه تنها براساس نوع کار و سن اولویتهای متفاوتی وجود دارد بلکه حتی واکسن مورد استفاده هم برای کسانی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند از نوع مرغوبتری است.
این مساله در ماههای پیش رو و با اطلاعات بیشتری که از عوارض و میزان تاثیر واکسنهای مختلف به دست خواهد آمد، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد. جامعه پزشکی تنها براساس قواعد بینالمللی و ایفای وظیفهاش در خدمترسانی (ونه سلامت خود) این اولویت را پذیرفته است.
همین قواعد حکم میکند که تکتک افراد جامعه و جامعه پزشکی به جای تعجیل در واکسن، اولویت را به همکاران دیگر که بیشتر در معرض خطر هستند یا آسیبپذیری بیشتری دارند بدهند و تنها پس از اطمینان از طی چنین مراحلی واکسیناسیون خود را بپذیرند. این یک چالش فرهنگی و اخلاقی است، اما تنها به رعایت اخلاقیات در میان افراد نمیتوان اتکا کرد و نیازمند نظارت جدی است.
اخباری مثل استعفای یک وزیر برای یک جابهجایی ساده در اولویتها هم بیشتر از جنبه تبلیغی آن و هشدار به افراد و کمک به ساخت اخلاقیات مناسب این موضوع صورت میگیرد. رفتار و اخلاقیاتی که در آینده نزدیک یکی از مهمترین مسائل جامعه چند ده میلیونیای خواهد بود که باید با صبر و حوصله منتظر واکسن بمانند و به سیستم ناظر اعتماد پیدا کنند.
انتهای پیام/