کودکان آسیب‌پذیرترین گروه در هر جامعه هستند و دنیای بسیار قشنگی دارند. توجه نکردن به کودکان به علت مشکلات اقتصادی و کاستن بودجه‌هایی که شرایط زندگی و حیات کودکان را خدشه‌دار می‌سازد، البته نیاز کودکان تنها مالی نیست و خیلی وقت‌ها کودکان از نظر عاطفی و روحی ضربه می‌خورند. کوچک‌اند، ولی آرزوهای بزرگ دارند. اگر از ما که بزرگترها بپرسند چه آرزویی دارید، بی‌شک آرزوی برگشتن به روزهای پاک و بی‌غل و غش کودکیمان را داریم. بین آرزوی ما و کودکان خیلی فرق است و آن اینکه شاید آن‌ها بالاخره روزی به آرزویشان برسند، ولی آرزوی ما بعید و دست نیافتنی است. عکاس در این مجموعه از کودکان جنوب استان کرمان و سیستان و بلوچستان خواسته است تا با زبان بدن آرزوی خود را نشان بدهند.