در تازه‌ترین ادعا، یکی از سرداران سپاه در رسانه ملی اعلام کرد که چهار هزار نفر از فرزندان مسئولان در اروپا و آمریکا زندگی می‌کنند.
در تازه‌ترین ادعا، یکی از سرداران سپاه در رسانه ملی اعلام کرد که چهار هزار نفر از فرزندان مسئولان در اروپا و آمریکا زندگی می‌کنند. اینکه برخی مسئولان در تهران شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهند اما فرزند را راهی بلاد استکبار می‌کنند واکنش تازه‌ای به ادعای این سردار سپاه نیست. تماشای زندگی فرزندان مسئولان در کشورهای غربی به‌ویژه در سال‌های اخیر بسیار واکنش‌برانگیز شده است. شاید چهار هزار نفر غیرواقعی به نظر برسد اما فرزندان برخی از برجسته‌ترین سیاستمداران هم هوای ترکیه، سوئیس، کانادا و آمریکا را برای تنفس انتخاب می‌کنند. سؤال آنجاست که چرا مسئولان فرزندانشان را به چین، روسیه و کره شمالی نمی‌فرستند؟ آیا آقازادهها از دسترنج پدرانشان فرار می‌کنند؟
چهار هزار آقازاده در فرنگ؟
آقازادهها با گسترش شبکه‌‌های اجتماعی یا زیر ذره‌بین افکار عمومی قرارگرفته یا گاهی خودشان با به رخ کشیدن زرق‌وبرق زندگی‌شان در کشورهای غربی جنجال‌ساز بوده‌اند. مقایسه زندگی آقازاده‌های خارج‌نشین با زندگی افراد عادی جامعه که همان شرایط سنی، تحصیلی، هوشی و ... را دارند سرخوردگی‌هایی در جامعه به دنبال داشته است. شاید دست پیدا کردن به آمار دقیق آقازادهها در فرنگ راحت نباشد اما فرزندان برخی از برجسته‌ترین سیاستمداران هم هوای ترکیه، سوئیس، کانادا و آمریکا را برای تنفس انتخاب می‌کنند تا جایی که حتی صدای اعتراض برخی دیگر از مسئولان را به همراه داشته است. همین هفته یکی از فرماندهان سپاه پاسداران تعداد آقازاده‌های مقیم کشورهای غربی را چهار هزار نفر عنوان کرد. آن‌طور که سردار میزبان، رئیس اداره عملیات زمینی سپاه پاسداران در رسانه ملی اعلام کرده تعداد آقازاده‌هایی که در اروپا، آمریکا و کانادا زندگی می‌کنند به چهار هزار نفر می‌رسد. میزبان گفته: کسانی که از بچگی در خارج تربیت می‌شوند، هیچ مسئولیتی در آینده کشور نباید بگیرند.
واکنش مدیر پیشین روزنامه سپاه به سردار میزبان
اما عبدالله گنجی، مدیرمسئول روزنامه همشهری که تا چندی پیش مدیریت روزنامه جوان را بر عهده داشت نسبت به سخنان واکنش نشان داد. مدیرمسئول پیشین روزنامه سپاه در توییتر خود نوشت: «زیاد شنیدیم که چهار هزار آقازاده در انگلیس مشغول تحصیل هستند. دیروز دیدم در شبکه یک سیما سرداری از سپاه هم این عدد را بر زبان آورد. گفت به فلانی هزار ضربه شلاق زدند. جواب داد یا شلاق نخوردی یا هزار را نمی‌فهمی. اگر کسی100نفرشان را با هویت معرفی کند پوشش خبری می‌دهیم.»
هرچند رقم چهار هزار نفر یا پنج هزار نفر که قبلاً اعلام‌شده بودند رقم بسیار بالا و شاید به‌دوراز واقعیت به نظر برسد اما گنجی این اظهارات را در حالی مطرح می‌کند که قائل بودن به امتیاز «ژن خوب» در بسیاری از آقازاده‌هایی که در داخل زندگی می‌کنند، قابل کتمان نیست. به‌طوری‌که آن‌ها دو سال پیش سوژه سریالی به همین نام (آقازاده) شده بودند.
واکنش به زندگی فرزند در خارج به خاطر ادعای انقلابی‌گری
پیش‌تر صحبت تهیه قانون منع به‌کارگیری مسئولانی که فرزندانشان خارج از کشور زندگی می‌کنند مطرح‌شده بود که البته هیچ‌گاه عملی نشد. بر اساس آماری که وزارت خارجه در سال 99 اعلام کرده، بیش از چهار میلیون نفر ایرانی خارج از مرزهای ایران زندگی می‌کنند. آمریکا با داشتن یک و نیم میلیون نفر بیشترین ایرانی را در خود جای‌داده است؛ اما مسئله آنجاست که جامعه نسبت به زندگی در خارج از کشور دیگران حساسیتی ندارد بلکه آنچه واکنش برانگیز است زندگی آقازادهها و فرزندان مسئولان ارشد نظام در خارج از کشور است. خبرسازترین آقازادهها نیز افرادی بوده‌اند که پدران یا مادران مسئولشان در کشور خود را به‌عنوان چهره وفادار به آرمان‌های انقلاب معرفی می‌کنند.
از شعار «مرگ بر آمریکا» تا زندگی فرزند در بلاد استکبار
انتشار تصاویری از سفر خانواده محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس یازدهم و موسوم به انقلابی به ترکیه و شایعه حضور آن‌ها برای تهیه سیسمونی نوه قالیباف اخیراً خبرساز و واکنش برانگیز شد. سال گذشته نیز برخی رسانه‌ها علت رد صلاحیت علی لاریجانی، رئیس سه دوره پیشین مجلس در انتخابات ریاست جمهوری 1400 را تابعیت دختر وی در آمریکا عنوان کرده بودند. غلامعلی حداد عادل، چهره سیاسی اصولگرا که سابقه یک دوره ریاست مجلس شورای اسلامی را دارد نیز در یک مصاحبه تلویزیونی گفته بود که دو دخترش مدتی در آمریکا زندگی می‌کردند و یکی از دامادهای او در آمریکا به دنیا آمده است. معصومه ابتکار، رئیس پیشین سازمان محیط‌زیست که شهرتش را به خاطر حضور در ماجرای تسخیر سفارت آمریکا دارد به‌واسطه زندگی فرزندش در آمریکا بسیار حاشیه‌ساز بوده است.
مخارج 150میلیون تومانی دختر و نوه سوئیسی شهردار زاکانی
هم‌زمان علیرضا زاکانی، شهردار تهران به‌رغم آن‌که گفته می‌شد فرزندش تابعیت سوئیس دارد، توانست فرصت حضور در رقابت‌ها را پیدا کند. بااین‌حال ستاد انتخاباتی‌اش اعلام کرد که دوتابعیتی بودن فرزند زاکانی صحت ندارد و او پس از پایان تحصیل در کشور سوئیس به ایران بازگشته است. بااین‌حال این اطلاعیه تولد نوه زاکانی دو روز پیش از آخرین امتحان فرزندش در این کشور را تأیید می‌کند؛ اما اینکه چگونه یک مادر دو روز بعد از تولد فرزندش در امتحان شرکت می‌کند خود یک معماست!
روزنامه آفتاب یزد در گزارشی هزینه‌های زندگی دختر شهردار کنونی تهران را تخمین زد و نوشت: «اگر فرزند زاکانی هر ماه حدود شش هزار فرانک سوئیس هزینه‌شان می‌شده است باید گفت این خانواده سه نفره ماهی حدود 150میلیون تومان هزینه داشته‌اند.» یکی از دختران حسن روحانی، رئیس‌جمهور پیشین نیز ساکن اتریش است.
نوبت به وزرا رسید؟
گذشته از مهاجرت فرزندان و آقازادهها سال گذشته شایعه‌ای مبنی بر مهاجرت حسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت دولت حسن روحانی به عمان منتشر شد. هنوز صحت‌وسقم مهاجرت این مسئول پیشین از ایران مشخص نیست اما انتشار پوستری از وزیر پیشین بهداشت که در آن به‌عنوان مؤسس مرکز چشم‌پزشکی نور در کشور عمان معرفی می‌شود، این شایعه را پررنگ کرده است.
قبول نداری بفرما بیرون
در سال‌های گذشته برخی تریبون‌داران، راه خروج از کشور را به مخالفان نشان داده‌اند. اظهارات زینب ابوطالبی مجری شبکه افق مشهورترین آن‌هاست. او گفته بود هر کس به این شیوه زندگی اعتقاد ندارد «جمع کند و از ایران برود.» علاوه بر اظهارات این مجری شبکه موسوم به ارزشی، علی‌اکبر رائفی پور سخنران معروف و محبوب ارزشی‌ها نیز سخنان مشابهی را بیان کرده بود. او در یک از سخنرانی‌های خود، در تمجید از حاکمیت یگانه حزب کمونیست در چین گفته بود: «در خانه اگر کس است یک حرف بس است. دو تا مغز دستور نمی‌دهد. یا این حاکمیت را قبول داری یا اگر قبول نداری برو گمشو بیرون!»
فرار از دسترنج پدران؟
شاید عده‌ای بگویند آن آقازاده‌هایی هم که در داخل کشور هستند هم به‌واسطه نوع زندگی، تفریحات و ... چندان در ایران زندگی نمی‌کنند بلکه در دنیای خاص خود سیر می‌کنند. بااین‌حال اگر به همان آقازاده‌های خارج از کشور اکتفا کنیم و رقم چهار هزار آقازاده خارج از کشور را عددی عجیب بدانیم این پرسش ایجاد می‌شود که چرا آقازادهها به‌جای کشورهایی مثل چین، روسیه، ونزوئلا، کره شمالی و ... به آمریکا، کانادا و سوئیس می‌روند؟ آیا فرزندان مسئولان کشور، از وضعیت ودستپختی که پدرانشان فراهم آورده‌اند فرار می‌کنند؟
