روایتی از «روادید کشاورزی» که ظاهرا این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده است
در وطن خودشان از زمین و شغل آبا و اجدادی‌شان دست شسته‌اند و زمین‌های کشاورزی یکی‌یکی به انبار کالا و مراکز غیرمجاز تفکیک زباله تبدیل می‌شوند اما فرسنگ‌ها دورتر از کشور و دیارشان روی زمین دیگران، شب تا صبح و روز تا شب، بذر می‌کارند، زمین‌های کرت‌بندی شده را آبیاری می‌کنند، محصول را درو می‌کنند و خلاصه برای آبادی زمین غریبه‌ها از جان و دل مایه می‌گذارند....
گزارش روزنامه همشهری درباره این کشاورزان، نکات عجیب و قابل تاملی دارد. در بخش هایی از این گزارش آمده است:
شمار این کشاورزان ایرانی که در غربت کشت و کار می‌کنند، کم نیست و فراوانی متقاضیان روادید کشاورزی نشان می‌دهد در سال‌های اخیر تعداد آن ها رو به افزایش است. این مهاجران با یدک کشیدن نام کشاورز، از شرایط دریافت «روادید کشاورزی» برخوردار می‌شوند و به کشورهایی مهاجرت می‌کنند که در بخش کشاورزی با کمبود نیروی کار مواجه اند.
مثلا کشور استرالیا با کمبود کارگران کشاورزی مواجه شده و دولت فدرال این کشور سال گذشته موافقت رسمی خود را برای صدور روادید کشاورزی اعلام کرده است.
به قول کارشناسان دفاتر مهاجرت، در میان متقاضیان روادید کشاورزی جوانان 24تا 32ساله بیشترین تعداد متقاضیان را تشکیل می‌دهند. وقتی به این دفاتر مراجعه می‌کنید، از صف مراجعان و متقاضیان مهاجرت خبری نیست و کارشناسان دفاتر از متقاضیان می‌خواهند با پرکردن فرم‌هایی که در سایت ارزیابی درخواست روادید قرار داده‌اند، شرایط خود را مشخص کنند. در میان سؤالات و پرسش‌های فراوان این فرم‌ها، داشتن مهارت کشاورزی و باغبانی شرط اول برای دریافت روادید کشاورزی نیست و آن ها اول باید با فهرست کردن اموال و سرمایه نقدی و غیرنقدی خود به کارشناسان دفاتر مهاجرت ثابت کنند تمکن مالی لازم برای اجاره زمین و راه انداختن کسب‌وکار در آن سوی مرزهای ایران را دارند.
البته اگر موجودی حساب و فهرست اموالشان پر و پیمان باشد، باز هم بدون یادگیری زبان خارجی نمی‌توانند کارشناسان را مجاب کنند که شرایط دریافت روادید کشاورزی را دارند.
کارشناس یکی از دفاتر مهاجرت درباره این نوع مهاجرت گفته است: معمولا بسیاری از کشاورزانی که در مناطق عرب‌زبان کشور مانند خوزستان زندگی می‌کنند، به‌دلیل همزبانی با مردم عراق ترجیح می‌دهند روادید کشاورزی این کشور را دریافت کنند. مهاجرت به عراق نسبت به سایر کشورهای صادرکننده روادید کشاورزی هزینه کمتری دارد و کشاورزان سایر استان‌ها هم که سرمایه محدودی دارند، برای مهاجرت، این کشور را انتخاب می‌کنند.
بحران آب و کاهش منابع آبی در سال‌های اخیر، مهم‌ترین دلیلی است که کشاورزی کشور را کم‌رمق کرده و کشاورزان را به جلای وطن واداشته است.
