به گزارش «اعتماد» بعد از گفت‌وگو با برانكو ايوانكوويچ سرمربي اسبق تيم ملي و پرسپوليس اين‌بار سراغ وينفريد شفر يكي ديگر از مربيان كارنامه‌دار و موفق خارجي كه به فوتبال ايران آمد، رفتيم. مربي آلماني كه در ايران سابقه هدايت يكي ديگر از تيم‌هاي پرطرفدار را برعهده گرفت و در استقلال عملكرد خوبي داشت اما درنهايت با بي‌مهري مديران وقت از تيم جدا شد! شفر كه در اواسط دهه هفتاد عمرش به‌سر مي‌برد اين روزها در تيمي به عنوان مربي فعاليت ندارد اما همچنان فوتبال بخشي جدانشدني از زندگي او به حساب مي‌آيد. طبيعي هم هست چون اين پيرمرد آلماني از دوران نوجواني يك فوتباليست بود و همراه با مونشن گلادباخ قهرمان آلمان شد و جام يوفا را فتح كرد. بيش از نيم قرن دوران بازي و مربيگري در فوتبال استثنايي است و براي همين هم اين رشته به بخشي جدانشدني از زندگي او تبديل شده.
با ويني درباره آخرين وضعيت خودش، استقلال و فوتبال ايران گپ و گفتي ترتيب داديم كه در ادامه جواب‌هاي جالب وي را مي‌خوانيد.
وقت بخير آقاي شفر! مدت‌هاست از شما خبري نداريم. اوضاع چطور پيش مي‌رود؟
خوب هستم، دارم با افراد بزرگي در زمينه يك برنامه اصلاحي براي آموزش مربي در آلمان همكاري مي‌كنم كه خيلي هم جالب است.
ليگ ايران را هنوز هم تعقيب مي‌كنيد؟
بله، ليگ ايران را تعقيب مي‌كنم.
خب صادقانه بايد بگوييم مديران وقت باشگاه استقلال برخورد خوبي با شما نداشتند هنوز هم از استقلال دلخور هستيد؟
دلخوري و ناراحتي در واقع كلمه اشتباهي است، من در واقع از استقلال نااميد شدم. ما به طرز بسيار خوب و شگفت‌انگيزي پيشرفت كرده بوديم. ما در دو موقعيت حياتي قرار داشتيم. پايان فصل بعد از بردن جام و بازي بسيار خوب ما در ليگ قهرمانان، مديريت عوض شد و مديريت جديد قدرت و قابليت جمع كردن و نگهداري تيم در كنار هم را نداشتند. بعد در مدت كوتاهي از آن اخراج شدم! البته در زماني كه بودم توانسته بوديم در شرايط خيلي وحشتناك تيم خوبي كنار هم بسازيم و پيشرفت كنيم كه ناگهان مديريت جديد مشتاق هرچه بيشتر فروش بازيكنان شد كه تمام تلاش‌هاي ما را خراب كرد. در آن زمان ما توانايي قهرماني در ايران و حتي آسيا را داشتيم. اين اقدامات مديريت جديد نه تنها عليه باشگاه بود بلكه عليه كشور ايران هم بود. همان‌طور كه مي‌دانيد براي ايران داشتن تيم‌هاي هرقدر موفق‌تر بسيار مهم است.
مدتي بعد از جدايي شما برانكو هم از پرسپوليس رفت و به دليل تاخير در پرداخت قراردادش با ناراحتي ايران را ترك كرد. اين رفتارها با يك مربي خوب براي هواداران پرسپوليس و استقلال خوشايند نبود.
البته با برانكو رفتار بهتري صورت گرفت. حداقل مديريت پرسپوليس براي خراب كردن تلاش‌هاي او اصلا كاري نكرد. ولي مي‌دانم منظورتان چيست و درست مي‌گوييد. بيايد به مربيان و بازيكنان خارجي در ايران نگاهي بيندازيم، خيلي‌ها ايران را در شرايط بدي ترك كردند و مجبور شدند از ايران به فيفا شكايت كنند. اين واقعا براي اعتبار ايران بسيار وحشتناك است.
حرف از برانكو شد، تقابل شما با او در دربي‌ها جذاب و تماشايي بود. بعد از ترك ايران ديگر با هم تماسي نداشتيد؟
ما با هم بعضي وقت‌ها صحبت كرديم، ولي رابطه دوستي با نگاه فوتبالي خيلي متفاوت است. همه همديگر را مي‌شناسند ولي دوست‌هاي خيلي معدودي هستند. با من تماس‌هاي تلفني از طرف مربيان و بازيكناني كه از تيم‌هاي ايراني با آنها تماس گرفته شده، گرفته مي‌شود. در دنياي فوتبال همه با هم صحبت مي‌كنند و هميشه براي فوتبال ايران بهتر است كه اعتبار بالايي داشته باشد.
وضعيت استقلال در اين فصل با جواد نكونام را چطور ارزيابي مي‌كنيد؟
نكونام مربي خوش‌قولي است! مي‌توانم تصور كنم كه كار خوبي انجام خواهد داد ولي راه خيلي خيلي سختي در پيش خواهد داشت به خاطر شرايط فعلي. او تنهاست، هيچ دوستي در باشگاه ندارد، هيچ‌كس به موفقيت تيم اهميت نمي‌دهد، هيچ كسي به حرفه‌اي بودن، صداقت و يكپارچگي اهميت نمي‌دهد!
استقلال سال‌هاست كه مشكل مديريتي دارد. به نظر شما وضعيت اين تيم در اين فصل بهتر شده؟
شوخي مي‌كنيد! واقعا مي‌خواهيد اين سوال را از من بپرسيد درحالي كه مي‌دانيد كي رييس باشگاه است؟
فكر مي‌كنيد دوباره به ايران برمي‌گرديد؟
خيلي دوست دارم. من به فدراسيون راهكارها و ايده‌هايي براي تحول و پيشرفت فوتبال و تيم ملي دادم. باعث افتخار است كه در موقعيتي در ايران براي كمك به فوتبال ايران باشم.
يعني اگر تيمي به جز استقلال در ايران پيشنهاد به شما بدهد قبول مي‌كنيد؟
(كمي تامل مي‌كند) واقعيت به باشگاه و موقعيت و شرايط بستگي دارد.
بزرگ‌ترين حسرت شما در ايران همراه با استقلال چه بود؟
من هيچ‌وقت نخواستم در مورد مشكلات پشت پرده صحبت كنم و اين درك بالاي من بود. الان كه فكر مي‌كنم، بايد خيلي زودتر به فدراسيون و فيفا شكايت مي‌كردم و با شفافيت در خبرگزاري‌ها ظاهر مي‌شدم و مشكلات را اعلام مي‌كردم. شايد باعث مي‌شد مديريت تغيير رويه بدهند.
شما يكي از موافقان حضور بانوان در استاديوم‌هاي ايران بوديد. خبر داريد كه فيفا فشار زيادي آورده كه بازي‌ها بايد با حضور بانوان برگزار شود؟ نظر شما چيست؟
بله درست مي‌گوييد، من با دوستانم در فيفا درباره اين مشكل صحبت كردم. گفتم اكثر ايراني‌ها فوتبال هيجان‌انگيز را در كنار خانواده‌هاي خود دوست دارند. در ايران، فوتبال يك مراسم پرهيجان است كه همه براي آن اشتياق دارند، براي مردها، زن‌ها و بچه‌ها. من با سياستمداران ايراني هم صحبت كردم و آنها هم تمايل به باز كردن استاديوم‌ها براي همگان دارند. من انتظار دارم به زودي خيلي موارد تغيير كند و خيلي اين موضوع مهم است چون فيفا صبرش را ازدست داده.
گمان مي‌كنيد فوتبال ايران در 20 سال بعد در كجاي دنيا قرار دارد؟
20 سال زمان طولاني است. بياييم با صداقت به شرايط نگاه كنيم. تمام كشورهاي آسيايي سرمايه‌گذاري‌هاي بزرگي در فوتبال كشورشان انجام دادند و درهاي همكاري بين‌المللي را باز نگه داشتند. ايران فعلا در اين زمينه عقب مانده. من مي‌خواهم در مورد استقلال روياپردازي كنم. باشگاهي با ميليون‌ها هوادار كه لياقتش را دارد يا شايد فدراسيوني كه به‌طور مستقيم به باشگاه‌ها مي‌تواند كمك كند. فكر كردن به پتانسيل‌هاي باور نكردني واقعا دردناك است. فدراسيون فقط به يك كمك كوچك نياز دارد تا پيشرفت كند. البته سخت نيست. من ايده‌هاي خوبي دارم در مورد برخي نكات كه مي‌تواند الان اجرايي شود. شايد هفته آينده با آقاي تاج در اين باره صحبت كردم.
اگر بخواهيد چند جمله‌اي با مردم ايران صحبت كنيد به آنها چه مي‌گوييد؟
من در ۶، ۷ كشور كار كردم ولي هميشه ايران در قلب من جاي خاص خود را دارد. تضادهايي وجود دارد. من با بدترين آدم‌هاي فوتبال در ايران ملاقات كردم و مهربان‌ترين، روشنفكرترين و با صداقت‌ترين انسان‌ها را هم در آنجا ملاقات كردم و هنوز هم همان است. فراموش نكنيد ايراني‌هاي زيادي در تمام نقاط دنيا زندگي مي‌كنند. صادقانه بگويم مهمان‌نوازي براي من خيلي سبك ايراني است. من هيچ‌وقت فراموش نمي‌كنم دوستاني مثل بيژن، زرندي، اشكان، رحمتي، همسايه‌هايم در ايران، محمد راننده‌ام، منشي‌هاي‌مان. باور كنيد مي‌توانم اسم‌هاي زياد ديگر را بگويم كه ما الان دوستان بسيار خوبي هستيم و براي همه آنها دلتنگم و همچنين هواداران مهربان استقلال.
من با دوستانم در فيفا درباره اين مشكل صحبت كردم. گفتم اكثر ايراني‌ها فوتبال هيجان‌انگيز را دركنار خانواده‌هاي خود دوست دارند. در ايران، فوتبال يك مراسم پرهيجان است كه همه براي آن اشتياق دارند، براي مردها، زن‌ها و بچه‌ها. من با سياستمداران ايراني هم صحبت كردم و آنها هم تمايل به باز كردن استاديوم‌ها براي همگان دارند. من انتظار دارم
به زودي خيلي موارد تغيير كند.
